Bernard Hammelburg | Bnr

1. Gaat Boris Johnson Theresa May van de troon stoten? Als je afgaat op de enorme herrie die hij maakt, zou je het bijna denken. Die herrie ontstond toen hij aftrad als minister van buitenlandse zaken uit onvrede met het zogenoemde Checkers Akkoord. Dat was een overeenkomst van het kabinet met de top van de Conservatieve partij over een Brexit-voorstel aan de EU om het vrije verkeer van goederen te behouden. Het opmerkelijke was dat Johnson dat akkoord eerst had goedgekeurd, en er meteen daarna met theatraal gespeelde walging afstand van nam. Toen dachten veel mensen: dit kost Theresa de kop en stuwt Boris naar de top. Maar de partij steunt toch in meerderheid May.2. Wat voor premier zou Johnson zijn? In elk geval en geestige, want hij beschikt over een enorme dosis van die opmerkelijke Britse humor. Maar inhoudelijk is hij een blaaskaak en die humor deugt vaak niet. Bijvoorbeeld zijn kwalificatie van vrouwen met boerka, die hij wandelende brievenbussen noemde. Zijn Brexit-beleid is: niets doen en de zaak l

Die signalen zijn er weer, en de kans op een nieuwe recessie neemt toe. Dus belde ik met het gerenommeerde beleggingsadviesbureau Dinglish. Verkeerd moment. Ze lagen daar stevig in de clinch. CEO, CFO en COO hadden de dudes van het MT gechallenged over de vraag of zij wel agile genoeg waren. De general manager van de afdeling B to B lag onder vuur, to put it mildly. Want wat was de case? De B to B manager had ook wel oog voor retail, en voor social media als extra asset, want via de likes die hij verwachtte, kon hij de mindset van de klant beïnvloeden. Ja, dan haalde je ook een hoop fake news naar binnen, maar who cares? En het kon zomaar 100K méér opleveren. Of minder, maar ja, you win some, you loose some. De B to B manager wilde graag een extra lump sum op zijn budget voor R and D. Afijn, meeting na meeting vond er plaats. Bottom line: ze konden het niet eens worden over een key message met appeal. De CFO kwam bovendien met een wake-up call, toen hij zei dat de markten zo onzeker zijn dat je niet

1. Elk jaar zien we eindeloze, van papier voorgelezen toespraken. Levert dat nou ooit iets op? Nee, dat levert eigenlijk nooit iets op. Het is een soort rituele dans. De Algemene Vergadering is een tandeloze tijger. Resoluties zijn niet bindend, en van een echt debat is nooit sprake. Toch is het circus best interessant, elk jaar is er wel iemand die alle media haalt. Dit jaar was dat Donald Trump, die lidstaten opriep om net als hij met zijn America First meer voor zichzelf te kiezen. Het was een sneer tegen de EU-landen, die wat hem betreft allemaal het Brexit-voorbeeld moeten volgen. 2. Waarom gaan al die staatshoofden, regeringsleiders en ministers erheen? Om wat er buiten de Algemene Vergadering gebeurt. Omdat iedereen er is, kunnen ze elkaar gemakkelijk spreken. Frans Timmermans noemt het politiek speed daten. Zo kon minister Stef Blok van Buitenlandse Zaken met zijn Russische collega Sergei Lavrov over MH17 praten, wat voor het onderzoek en de nabestaanden echt heel belangrijk is. Het politieke za

Ford was 15, Kavanaugh 17. Ford raakte hevig getraumatiseerd en onderging therapie. Kanavaugh weet van niks. Teenagers die op hetzelfde feest waren, kunnen zich het voorval niet herinneren Wat begrijpelijk is, want de meeste tieners waren dronken. Deze week getuigt ze waarschijnlijk voor de Senaatscommissie van justitie die over de nominatie van Kavanaugh moet stemmen. Ze weigerde dat te doen zonder advocaten, want de commissie bestaat uitsluitend uit oudere, in meerderheid Republikeinse, mannen. Ze wil niet belachelijk of verdacht worden gemaakt. Maar bewijzen kan ze niets, evenmin als die andere klaagster, Deborah Ramirez. Bewijzen kunnen ze niets, evenmin als Kavanaugh. Het is het allergrootste probleem in dit soort zaken, of je ze nu #MeToo noemt of niet. Het is een universeel probleem. In de jaren negentig kwamen, eerst in Amerika, later in Europa, veel vrouwen naar voren die in hun jeugd waren verkracht door hun vader. De verdrongen herinneringen kwamen tijdens psychotherapie naar boven. De gevolgen wa

1. China stopt nog eens 50 miljard euro extra in Afrika. Gaat dat ten koste van de westerse invloed? Wis en waarachtig. Onze ontwikkelingssamenwerking bestaat vooral uit projecten om de levensomstandigheden in Afrika te verbeteren. De Chinezen doen het anders. Zij willen de Afrikaanse grondstoffen, in ruil waarvoor zij met goedkope leningen wegen, scholen, ziekenhuizen en woningen leveren. Er is enorme kritiek op. Maar in Afrika zeggen de mensen: we hebben het nog nooit zo goed gehad, en die Europese hulp geeft alleen maar narigheid, met controle en toezicht. Chinezen doen niet aan controle en toezicht.2. Meer welvaart in Afrika betekent minder migranten. Haalt China niet voor Europa de kooltjes uit het vuur? Daar zit wat in. Maar er is ook een probleem. De Chinezen verstrekken goedkope leningen of bieden tegen lage prijzen bouwprogrammas aan. Maar als de ontvanger niet aan zijn verplichtingen voldoet, wordt het bezit automatisch Chinees. Dat doen ze nu ook in Europa. De Griekse haven Piraeus is op die mani

Uit onderzoek door een gerenommeerd wetenschappelijk instituut, in opdracht van de Puerto Ricaanse overheid, blijkt dat de wervelstormen vorig jaar bijna 3.000 levens eisten, dus aanmerkelijk meer dan de 64 die officieel werden geteld. Nep-informatie, komt allemaal van de Democraten, zei Trump. Autocraten zijn meesters in het intimideren van de vijand en de oppositie. Ze dopen hun pen in vitriool of openen Twitter en gaan los. Erdogan liet na de Turkse staatsgreep van drie jaar geleden ruim 300.000 volgelingen van aartsvijand Gülen arresteren of ontslaan, en draaide de onafhankelijke rechtbank en de pers de nek om. Die Gülen moet buitenaards-geniaal zijn om zoveel volgelingen te hebben. Erdogans aanhang juicht. Poetin laat de twee mannen die oud-spion Skripal probeerden te vermoorden, opdraven met het verhaal dat zij als toeristen de kerk van het Engelse stadje Salesbury wilden bezoeken. Duda van Polen ontmantelt de onafhankelijke rechtbank, maar krijgt een juichende menigte op de been door de schuld te le

1. Waarom is het Europese parlement zo boos? Omdat Hongarije, net als Polen, in de ogen van Brussel de principes van de democratische rechtsstaat ondermijnt. De oppositie wordt geïntimideerd, onafhankelijke media en de rechtbank worden de mond gesnoerd, Orban in Hongarije en Kazcinski in Polen gedragen zich steeds meer als autocraten. Dat is in strijd met het Europese Verdrag, dat door alle EU-landen is ondertekend en voorwaarde was voor hun lidmaatschap.2. Er wordt gedreigd met het instellen van artikel 7. Wat is dat precies? In dat artikel staat dat landen die zich niet aan de afgesproken regels houden, het stemrecht in de Europese Commissie zeg maar: de ministerraad van de Unie kan worden ontzegd. Er wordt ook gedreigd met het inhouden van de bijdragen die landen uit de Brusselse pot ontvangen. Hongarije en Polen zijn zogenoemde netto ontvangers, dus ze krijgen meer uit de pot dan ze aan Brussel afdragen. VVD-Kamerlid Azmani zegt dat de EU nog verder kan gaan door Hongarije bijvoorbeeld uit het Schenge

Neem Boris Brexit Johnson, de gesjeesde Britse minister van Buitenlandse Zaken. Hij is klaarblijkelijk niet alleen politiek, maar ook privé een notoire vreemdganger. En dus heeft zijn vrouw, succesvol advocaat, hem eruit gebonjourd. Bonking Boris Booted Out, kopte The Sun. Op zn netst vertaald: Beukende Boris. Maar nu komt het: door deze kwestie is zijn kans op het leiderschap van de Conservatieve Partij ernstig gedaald. Hoezo? Wat heeft de kiezer met zijn privéleven te maken? Je zou hetzelfde kunnen zeggen van Donald Trump en de twee vrouwen die hij zwijggeld betaalde. Als hij dat uit de campagnekas heeft gedaan, is het een misdrijf dat is waar maar strikt gesproken is het een kwestie tussen Donald en Melania. Stom dat hij erover liegt, maar in het huidige Witte Huis regeert nu eenmaal de leugen. Han ten Broeke, die een affaire had met een vrouw die daarna zelf als journalist een relatie onthulde tussen GroenLinks-voorzitter Marjolein Meijer en Kamerlid Rik Grashof, die erover hadden gelogen en moesten

1.Waarom annuleert Amerika het militaire hulpprogramma? Minister Pompeo van Buitenlandse Zaken had daar al eerder mee gedreigd. De regering-Trump vindt dat Pakistan de strijd tegen de Taliban in Afghanistan niet steunt. Sterker nog: Pakistan is de stille kracht achter de Afghaanse Taliban. Die 300 miljoen is niet het eerste hulpbedrag dat wordt bevroren, eerder kondigde de regering de annulering aan van 800 miljoendollar. 2. De regering-Trump heeft ernstige kritiek op Pakistan, maar het is ook een bondgenoot. Hoe zit dat? Sinds 2001, toen de oorlog in Afghanistan begon, hebben de Amerikanen enorm ingezet op een betere relatie met Pakistan, in de hoop dat het een bondgenoot zou worden. Dat is begrijpelijk, want de Taliban is verspreid over Afghanistan en Pakistan, en de hoop was dat de Pakistani een alliantie zouden vormen met de internationale coalitie die in Afghanistan vocht. Dat was een enorme misrekening, want Pakistan saboteert de pogingen van de VS en coalitie, waarvan ook Nederland deel uitmaakt. 3

Die bedenker, die er nu spijt van heeft, heet Fred Reichheld. Iedereen heeft met zijn geesteskind te maken. Je kunt niet bellen of online gaan, of je wordt onmiddellijk geteisterd met een verzoek om nog even een paar vragen te beantwoorden, of een mail met een opiniepeiling. Luchtvaartmaatschappij, garage, elektronicazaak, hotel, restaurant, kledingzaak ze bombarderen je met altijd weer diezelfde vragen: op een schaal van 1 tot 10, op basis van je recente contact, kom je bij ons terug? En zou je ons bij iemand anders aanbevelen? Met het onvermijdelijke gevolg dat een verkoper je smeekt of je online alsjeblieft een 10 wilt geven. Want het klanttevredenheidsonderzoek gaat niet over klanttevredenheid, maar over de omzet. Hoe bizar kan het worden? Op de wcs op Schiphol hangen knopjes met smileys waarmee de gebruiker kan aangeven of het toilet fris en schoon is. Stel nou dat iedereen op de somberste smiley drukt, komt er dan meteen een peloton schoonmakers aanrukken die aan het schrobben en zwabberen gaan? Of be

1. Zuid-Afrika stond bekend als een van de Brics-landen? Hoe gaat het met de economie? Zuid-Afrika is en blijft, na Nigeria, de grootste economie in Afrika, maar de schommelingen zijn groot en dus verontrustend. De recessie uit 2016 en 2017 is beëindigd, en in het laatste kwartaal van 2017 groeide het BNP met ruim drie procent. Maar in het eerste kwartaal van 2018 zakte het BNP met ruim twee procent, door problemen in alle sectoren: mijnbouw, industrie en landbouw. 2. President Zuma verloor internationaal al zijn geloofwaardigheid. Hoe doet zijn opvolger en ANC-partijgenoot, Ramaphosa, het? Erger dan Zuma kan het nauwelijks. Die was door en door corrupt, hield er een soort harem op na en liet de economie ontsporen. Ramaphosa had nauwe banden met Mandela, klom op van straatarm tot puissant rijk en wordt gezien als een slimme bestuurder met financieel-economische kennis. Een zwarte vlek is de moord op 34 stakende mijnwerkers, in 2012. Als aandeelhouder van de mijn had hij de politie opgeroepen hard in te gr

Twee keer had hij uitstekende papieren. De laatste keer eindigde vandaag op de kop af tien jaar geleden, toen hij als kansrijke Republikeinse kandidaat tegen de Democraat Obama de catastrofale fout maakte Sarah Palin als running mate te kiezen. Zij was een ongeleid projectiel, een politieke analfabeet die haar gebrek aan kennis overschreeuwde met populistische prietpraat en klinkklare leugens. Ze torpedeerde niet alleen McCains kansen, ze opende ook de deur naar het Trumpisme, waarbij de waarheid als maatschappelijk en moreel criterium verdween. McCain gaf later toe een fout te hebben gemaakt door zich, tegen zijn eigen gevoel in, te hebben laten leiden door zijn adviseurs. De eerste misser is interessanter. In 2000 was hij bij de Republikeinse voorverkiezingen tegenkandidaat tegen George Bush. McCain deed het onverwacht goed, en daarop greep Karl Rove, de strateeg achter de Bush-campagne, in. Rove verspreidde het gerucht dat McCain een onecht, zwart kind had. En dat McCain onder psychiatrische behandeling

1. Dat Trump twee vrouwen heeft betaald om te zwijgen over relaties is oud nieuws. Wat is daar strafbaar aan? Niets. Er is geen wet tegen vreemdgaan. Zwijggeld betalen is evenmin verboden. Strikt genomen waren Trumps veronderstelde affaires met Stormy Daniels en Karen McDougal financiële transacties. Als Trump het allemaal meteen had toegegeven, had hij een probleem met zijn vrouw, en misschien met een groepje kiezers. Meer niet.2. Iedereen spreekt nu over een strafbaar feit een misdrijf, dus. Waarom? Omdat Trumps advocaat, Michael Cohen, die verdacht werd van financiële malversaties, een bekentenis heeft afgelegd, en daarbij verklaarde dat het zwijggeld dat hij aan de vrouwen betaalde, uit de verkiezingscampagnekas kwam, in overleg met Trump. Dat is oneigenlijk gebruik van de verkiezingskas, en dat is strafbaar. Wat heet: daar staan hele strenge straffen op. Cohen zegt dus, onder ede: ik heb een misdrijf begaan, en Trump was medeplichtig.3. Is de president strafbaar? Ja, maar zolang hij president is, kan

Ik had nog nooit van hem gehoord, en ben zo eigenwijs te denken dat voor kort hetzelfde gold voor Trump. Toen Brunson in juli 2016 werd opgepakt was Obama president, maar die maakte er geen halszaak van. Trump aanvankelijk ook niet. Nu wel, onder druk van de evangelische beweging. Brunson moet vrij of er volgen zware sancties. Erdogan hoopte op een ruil: Brunson tegen Gülen, de Turkse geestelijke die Erdogan ziet als leider van de mislukte staatsgreep in juli 2016 en die in ballingschap in Pennsylvania woont. Trump gaat niet over een uitleveringsverzoek, dat doet de rechtbank, en die ziet geen aanleiding. Turkije gebruikt hetzelfde argument: de rechtbank gaat over uitlevering van Brunson, niet Erdogan. En de zaak loopt nog. Wat is de kern van de Turkse rechtszaak? Dat Brunson naar het zuidoosten van het land reisde, waar vooral Koerden wonen en waar de PKK actief is. De aanklager weet via Brunsons mobieltje precies met wie hij daar contact had, en natuurlijk noemt de aanklager dat meteen terroristen. Bruns

1. Werken sancties? Dat hangt ervan af hoe je ernaar kijkt. De Amerikaanse sancties tegen Iran, bijvoorbeeld, verlammen de Iraanse economie. De westerse sancties tegen Rusland hebben Poetin wel degelijk in de problemen gebracht. Dus in die zin werken ze. Maar gaan Rouhani of Poetin ervoor door de knieën? Nee, dus het politieke doel en dat is de tegenstander tot andere gedachten brengen bereik je er zelden mee. 2. Hebben sancties wel eens succes? Dat is wel eens onderzocht, en het antwoord is: in een derde van de gevallen wel. Bijvoorbeeld: Nederland ging in 1949 door de knieën voor Amerikaanse druk om de onafhankelijkheid van Indonesië te erkennen. Ander voorbeeld: de afschaffing van de apartheid in Zuid-Afrika, waaraan sancties zeker hebben bijgedragen. En misschien de ontmoeting tussen Trump en Kim Jong-un, hoewel we nog moeten zien of de Amerikaans-Noord-Koreaanse relatie echt ontdooit.3. Als je tarieven meerekent, bestaat de handelsoorlog tussen Europa, China en Amerika eigenlijk helemaal uit sancties

Zijn geschatte vermogen is 50 miljoen euro. Hoe krijg je het, met een salaris van 50 duizend euro, voor elkaar? Nog los van zijn paleis, dat een half miljard heeft gekost, en 1.100 kamers telt, waarvan 250 voor het persoonlijk gebruik van de Erdogannetjes? Gewoon, omdat het kan. Als dictator, subsidiair autocraat, tel je klaarblijkelijk niet mee zonder een zorgvuldig weggesluisd miljoenen- of miljardenvermogen. Ayatollah Khamenei, dictator, maar ook weer vergoelijkend de geestelijk leider van Iran genoemd, leeft schijnheilig-Spartaans in een simpel huis, maar zit op een vermogen van 80 miljard euro. Vladimir Poetin verdient een ton per jaar en heeft officieel twee ton aan spaargeld. Maar volgens een getuigenis voor de Amerikaanse Senaat van zijn aartsvijand en voormalig mega-investeerder in Rusland, Bill Browder, heeft Vladimir daarnaast een appeltje-voor-de-dorst van 170 miljard euro weggesluisd. Over Kim Jong-un lopen de schattingen uiteen van twee tot negen miljard. Allemaal patsers aan de top, zogezegd

1. De rel begon met een Canadese eis dat een groep vrouwen, die zijn opgepikt wegens een actie voor gelijke rechten, wordt vrijgelaten. Waarom zijn de Saoedis daar zo woest over? Ze noemen het inmenging in hun interne aangelegenheden. Daarmee is Canada zijn boekje te buiten gegaan, is de klacht. Eerlijk gezegd zit er wel iets in. Een regering of ambassadeur kan best op diplomatieke wijze een kwestie aanhangig maken in het gastland, maar via een tweet in het openbaar tekeer gaan was niet handig. Dat kwam omdat één van de vrouwen, Samar Badawi, Canadees en Saoedisch staatsburger is. Canada ging er met gestrekt been in.2. Is zon felle reactie normaal? Nee, dit gaat wel heel ver. Het uitzetten van een ambassadeur en een fel protest dat gebeurt in zulke gevallen. Maar het stilleggen van het luchtverkeer, het onmiddellijk verkopen van investeringen, het weghalen van Saoedische patiënten uit Canadese ziekenhuizen dat is een soort diplomatieke hysterie.3. De Saoedis eisen excuus en vragen andere landen om bemidd

Volgens het Internationale Vredesinstituut in Stockholm zijn er momenteel 15.000 atoombommen, die alle vele malen krachtiger zijn dan Little Boy en Fat Man. Amerika en Rusland hebben er elk 7.000, Frankrijk 300, het Verenigd Koninkrijk ruim 200, China bijna 300, Pakistan 140, India 130, Israël 80 en Noord-Korea 20. Van die Amerikaanse bommen liggen er 150 in Turkije, België, Duitsland, Italië en Nederland. Volgens een anachronistische censuurafspraak mogen we er niet over praten, maar iedereen weet dat in het Nederlandse Volkel 20 atoombommen. Die waren zo oud dat ze ófwel moesten worden weggegooid, wat Nederland best wilde, ófwel worden gereviseerd of vervangen, en daartoe besloten de Amerikanen. Het gaat om vliegtuigbommen, en ze passen dus onder de Nederlandse F-16s. In 2014 nam de Tweede Kamer een motie aan van SP'er Jasper van Dijk , die erop neerkwam dat ze niet onder de nieuwe F-35 JSF mochten worden gehangen. Het kabinet legde de motie naast zich neer, met als argument dat Nederland niet in zn uppie

Trump en zijn Iraanse collega Rouhani spelen een raar kat- en muisspel. Dat vindt Suzanne Veldhuis, en zij stelde de volgende vragen: 1. Eerst scholden Trump en Rouhani elkaar uit voor rotte vis, en nu wil Trump wel een ontmoeting. Waarom is hij van gedachte veranderd? Je kunt zeggen: het is dezelfde tactiek die hij op Noord-Korea heeft toegepast. Eerst tekeer gaan tegen Kim Jong-un, en toen een ontmoeting. Trump zegt zelf: ik wil best praten, zonder voorwaarden vooraf. Het kan ook zijn dat hij Iran in een hoek wil manoeuvreren. Als Rouhani zon ontmoeting blijft weigeren, bewijst hij in Trumps ogen Trumps gelijk: Iran deugt niet. Als Rouhani wel hapt, komt hij in conflict met de echte baas van Iran, ayatollah Khamenei. 2. Rouhani heeft meteen nee gezegd. Waarom? Hij heeft een goed argument: eerst moet Amerika het besluit om uit de Iran-deal te stappen terugdraaien. Want waarom zou ik met een land praten dat zo onbetrouwbaar is dat het uit een internationale overeenkomst stapt? Maar als Trump opnieuw zon s

Voorafgaand aan het WK in Rusland trok de bond zich niets aan van het Russische wangedrag, bijvoorbeeld in Oekraïne, of van de bewijzen dat het stadion in St. Petersburg gedeeltelijk was gebouwd door Noord-Koreaanse slaven. Sommige regeringsleiders zagen af van een bezoek aan het WK, maar bij de finale zat de Franse president Macron braaf naast Vladimir Poetin op de tribune. Slaven? De Krim? Trollen? Kom op, zeg, nu even niet, het ging om het voetbal, en die Poetin had het allemaal toch maar mooi geregeld. Feilloze organisatie, schitterende beelden, spannende wedstrijden toch? Qatar is pas in 2022, en al jaren weet de hele wereld hoe krankzinnig die keuze is. Hartverscheurende verhalen over gastarbeiders, vooral uit India, Bangladesh en Nepal, die bij bosjes sterven bij de aanleg van de stadions omdat ze zich in de hitte letterlijk doodwerken, leidden tot onderzoeken en publicaties, maar zonder consequenties. Ingenomen paspoorten, hongerloontjes, gebrek aan water, doorwerken in temperaturen rond de 50 grade