Bernard Hammelburg | Bnr

Het verhaal is iets groter. De episode was de eerste ernstige breuk binnen het NAVO-bondgenootschap. Op de knipscherende Britten na, raakte vrijwel elke lidstaat in grote verwarring. Frankrijk kreeg knallende ruzie met Amerika. In Nederland moest de regering-Balkenende kiezen tussen weerzin tegen een nieuwe oorlog en Atlantische solidariteit, en kwam met de krankzinnige formule wél politieke, geen militaire steun. Irak is als een schaduw over het bondgenootschap blijven hangen. Er was meer. Bij de Eerste Golfoorlog, toen Powell stafchef van de krijgsmacht was, lanceerde hij Powell Doctrine: oorlog kon Amerika alleen voeren met overweldigende militaire overmacht, en met een duidelijke exit-strategie. Je moest de vijand kunnen verpletteren, en bij wijze van spreken de datum en het uur van terugtrekking vastleggen. Daar had hij gelijk in, maar zowel in de Afghaanse oorlog, die hij heeft helpen starten, als in de Iraakse oorlog heeft hij zijn eigen doctrine genegeerd. Daarmee werd hij van een visionair een brokk

Er zijn meer overeenkomsten: noch het Duitse hof, noch het Poolse Tribunaal wordt door de EU erkend. En beide jagen de Brusselse gevestigde orde in de gordijnen, terwijl Ursula & Co die dwarsliggers-in-toga strikt genomen zouden kunnen negeren. Neem nog een andere uitspraak van rechter Peter Huber, van dat Duitse hof: Als Von der Leyen zegt dat Europees recht altijd en zonder enige beperking geldig is, dan is dat niet correct. Nu kun je zeggen: dat Duitse Bundesverfassungsgericht probeert het Europese Hof te corrigeren, terwijl het Poolse Tribunaal simpelweg de autoriteit van het Hof ontkent. Maar het verschil is een dun lijntje, als je kijkt naar een uitspraak van oud-president Andreas Vokuhle van het Duitse hof in Die Zeit: De liberale elite heeft het contact met de gewone burger, het grote midden, verloren. Daar kunnen ze in Warschau nog een puntje aan zuigen. De ganse Europese politiek en journalistiek zijn driftig bezig elkaars vocabulaire te kopiëren: isoleer Polen via Artikel 7; ze kunnen wel fluite

Bijvoorbeeld The Rolling Stones en U2, die bij het verschijnen van de Panama Papers ten stelligste ontkenden dat hun rechtenmaatschappijen om fiscale redenen in Nederland waren gevestigd. En zelfs als dat wél zo was, wat was daar dan mis mee? Het mócht toch gewoon? In de nieuwe Pandora Papers zit weer een soort tegenstelling. Of het nou Wopke Hoekstra is, met 26.000 euro, of de Keniaanse presidentsfamilie Kenyatta met 25 miljoen, of de Jordaanse koning Abdullah met 80 miljoen het is allemaal fiscaal weggesluisd, en vermoedelijk legaal. Als de G7, en het IMF, en de EU en niet te vergeten Nederlandse politieke partijen het immoreel vinden, dan moeten ze er iets aan doen. Verder dan een nog niet geïmplementeerd plan om een internationaal minimum-belastingtarief van 15 procent in te voeren is de wereld tot nu toe niet gekomen. Iets anders, ook meer in de morele dan juridische sfeer is de vraag wie de dupe zijn van het trucen-arsenaal van behendige accountants en bankiers. Wopke Hoekstra heeft, met die 26.0

Was Mutti het toonbeeld van Realpolitik? Wat zoiets betekent als het vermijden van politieke luchtkastelen en vergezichten, en handelen aan de hand van harde feiten. Of was zij kampioen kat-uit-de-boom kijken, en tot het allerlaatst wachten met het nemen van beslissingen? Ik denk het laatste. Of het nu de financiële crisis was, of de Eurocrisis, of het Griekse drama, of de aanpak van corona ze liep nooit voorop. Ze wachtte tot het laatste moment, en sloeg dan toe. Het beste voorbeeld was haar opmaat naar de macht. Ze was een protégée van Helmut Kohl, die haar zijn Mädchen noemde. Toen Kohl, aan het einde van zijn lange carrière, bleek financiële giften aan de partij te hebben doorgesluisd naar politieke vrienden, was dat Mädchen ook degene die een mes in zijn rug stak. Met een vilein opiniestuk in de krant stootte ze hem van de troon. Duitsland mag dan de grootste economie in Europa zijn, het is in sociaal en industrieel opzicht zeker geen paradijs. Het beeld van een bejaarde die als pompbediende zijn scha

Macron heeft zich, na Brexit, opgeworpen als voortrekker binnen de Europese Unie, met ideeën zoals een Europese krijgsmacht, en een tweesporenbeleid tegenover China: een betere defensie, maar vooral ook ontspanning via diplomatie. Dat standpunt heeft binnen de EU steun, maar ook, bijvoorbeeld, bij VN-Secretaris-Generaal Guterres. En wat blijkt? Joe Biden vindt dat slappe-hap-politiek, en wil dat er een keiharde vuist wordt gemaakt tegen China. Australië, aanvankelijk meer op de Macron-lijn, is het met Biden eens, annuleert dus de Franse deal voor 12 dieselonderzeeërs, en kiest voor veel geavanceerdere Amerikaanse nucleaire duikboten. Het meest kwetsende vindt Macron de keuze voor Boris Johnson. Die speelde een hoofdrol in de nieuwe Amerikaans-Australisch-Britse veiligheidsdeal. Als puntje bij paaltje komt, kiest Biden dus voor de Britten, en niet voor Europa. Anders gezegd: Macron kan zichzelf, na Brexit, wel als de grootmeester van de Europese politiek zien, maar Biden ziet het precies andersom: de enige ec

De ambassadeur van Myanmar is benoemd door Suu Kyi en zit er nog steeds, hoewel de junta die haar regering verdreef een opvolger heeft benoemd. Maar bijna de hele wereld, inclusief de VN zélf, erkent de junta niet. Hoe ga je daar nou mee om? Mag de nog zittende ambassadeur meestemmen? Geef je hem als bezoekende minister een hand? Hoe functioneert hij zonder instructies? Wie betaalt hem? Wie betaalt de huur voor zijn ambassade?Afghanistan Nog ingewikkelder is het met Afghanistan. Ook namens dat land zit er bij de VN een ambassadeur. De Taliban staan te popelen om die te vervangen, maar hoe zit dat nou internationaal juridisch en politiek in elkaar? De Afghaanse regering nam de benen toen de Taliban won. Het was dus niet, zoals in Myanmar, een staatsgreep. Wat we ook van de Taliban mogen vinden, zij zijn nu de nieuwe machthebbers. De meeste westerse landen ook Nederland zijn het daar wel over eens, en hebben al diplomatieke contacten met de Taliban, al weifelen ze over formele erkenning. De Afghaanse ambassa

Er is veel dat we al weten. Bijvoorbeeld dat twintig jaar oorlog in Afghanistan, de wraakactie voor 9/11, zou leiden tot een droevig verlies en de chaos van een overhaaste en beschamende aftocht. Dat inlichtingendiensten, inclusief de Nederlandse MIVD, de overwinning van de Taliban al bijna tien jaar geleden voorspelden. Dat het sprookje van regime change een nachtmerrie werd. Wat we nog niet precies weten is hoe de aanval op 11 september is voorbereid en gefinancierd. En vooral welke rol Saoedi-Arabië heeft gespeeld. Daarover ligt in Washington in een kluis een dossier dat de presidenten Bush, Obama en Trump niet wilden vrijgeven, vanwege de nationale veiligheid. Een groep van 1.800 nabestaanden vecht er al jaren om, en nu heeft president Biden beloofd het publicatieverbod op te heffen.Osama bin Laden Osama bin Laden was een Saoediër, net als 15 van de 19 uitvoerders van de aanslagen. En het is niets nieuws dat onder de Saoedische bevolking veel haat bestaat tegen de Amerikanen. Na de Eerste Golfoorlog, b

Het antwoord op die laatste vraag is: ja. Want in Qatar zit het hoofdkantoor van de Taliban, en de westerse landen hebben die Taliban hard nodig om landgenoten en Afghaanse vrienden te kunnen blijven evacueren. Demissionair minister Kaag van Buitenlandse Zaken gaat naar Qatar, maar maakt een diplomatieke u-bocht om met de Taliban te overleggen. Rechtstreeks is lastig, want dan valt de Tweede Kamer over haar heen, en dus lopen de gesprekken via Duitse diplomaten, die van hun Bundestag wel gewoon met de Taliban thee mogen drinken. De rechtstreekse onderhandelingen tussen de Amerikanen en de Taliban spelen zich ook al meer dan een jaar af in Qatar. De Afghaanse chaos heeft voor Qatar zelfs een regiefunctie gecreëerd. De luchtbrug vanuit Kabul is van kolossale omvang, voor de Amerikanen de grootste ooit. Bijna 115.000 mensen krijg je niet in één keer overgevlogen, zeker niet als je van al die mensen de papieren moet checken. In Doha, waar was gerekend op enkele duizenden vluchtelingen, zijn er inmiddels ruim 43.

De inspirator van Operatie Cycloon was een flamboyant Democratisch Congreslid uit Texas, Charlie Wilson, die de CIA en zijn collegas in het parlement ervan overtuigde dat de moedjahedien natuurlijke bondgenoten van Amerika waren, die een gerechtvaardigde strijd voerden tegen de Sovjets. Het leidde tot logistieke steun, en uiteindelijk tot de levering van zware wapens, zoals schouderraketten, waarmee Russische gevechtshelikopters en jachtvliegtuigen werden neergehaald. De bezetting kostte de Sovjets 15.000 man, en een politieke afgang die mede bijdroeg tot de ondergang van de Sovjet-Unie. In 2007 werd er een uitstekende speelfilm over gemaakt, Charlie Wilsons War. Het is een beetje kort door de bocht, maar je kunt zeggen dat de moedjahedien, die bejubelde westerse bondgenoten, aan de wieg stonden van de beweging die hun plaats innam, de Taliban. En, nog steeds een beetje kort door de bocht, kun je de Taliban zien als creatie van het Westen, die pas na 9/11 een aartsvijand werd. De situatie is 180 graden gedra

De meeste vingers wijzen naar de Verenigde Staten. Het was George Bush die ons, als antwoord op 9/11, in dit avontuur sleurde. Het was Joe Biden die veel te snel de stop uit het bad trok. Maar zo zat het niet, en we kunnen met dat soort simplificaties niet ons eigen straatje schoonvegen. Op 12 september 2001 definieerde George Bush de aanval van de dag daarvoor als een oorlogsdaad. De NAVO boog zich vervolgens over de vraag of artikel 5 van het NAVO-handvest moest worden ingeroepen: een aanval op één is een aanval op allen. Dat Bush artikel 5 inriep is simpelweg een fabel, het waren de andere lidstaten die dat deden. Dus ook Nederland. In 2002 sprong Nederland op de bagagedrager, van 2006 tot 2010 volgde de missie naar Uruzgan, daarna de politietrainingsmissie in Kunduz, en tenslotte de nu abrupt afgebroken operatie Enduring Freedom. Rond 2010 zaten er soldaten, trainers en ontwikkelingswerkers uit 43 landen in Afghanistan. Dat was echt niet onder Amerikaanse druk. Al die landen hadden zich laten opjutten d

Met de snelheid van het geluid valt Afghanistan weer in handen van de Taliban, en dus slaan burgers massaal op de vlucht. En hoe reageren Nederland en andere EU-landen? Met een waarschuwing dat Afghaanse asielzoekers nog steeds kunnen worden uitgewezen. Dat zal best, maar hoe spijkerhard kan je zijn tegen bondgenoten? Want dat zijn de Afghanen. Aanleiding was een Afghaanse waarschuwing dat vluchtelingen drie maanden lang niet kunnen terugkeren. En dus wilden Nederland, Duitsland, België, Oostenrijk, Denemarken en Griekenland Afghaanse vluchtelingen ontmoedigen. Haal het niet in je hoofd om hier te komen dat is de boodschap. Als er zoiets zou zijn als een functionerende Afghaanse regering, dan zou deze onsmakelijke kwestie nog iets van legitimiteit hebben. Maar er is helemaal geen regering, wat zonneklaar blijkt uit het feit dat Amerika wél met de Taliban onderhandelt zoals momenteel in Doha maar niet met de Afghaanse regering, officieel de bondgenoot. Iets soortgelijks geldt voor de Afghaanse krijgsmacht

Tsimanoskaya vluchtte naar de Poolse ambassade in Tokio, nadat de Wit-Russische regering haar onder dwang wilde terughalen, omdat ze het lef had kritiek te hebben op de coach. Hoe doodeng dit kan worden blijkt uit het lynchen van Vitaly Shishov, twee dagen later, in Oekraïne, waar hij hulp bood aan Wit-Russische vluchtelingen. Het was niet alleen een barbaarse moord, het gebeurde in een buurland. Polen is ook een buurland dat veel vluchtelingen opneemt. De boodschap van Wit-Rusland is: maak je geen illusies, wij komen afrekenen. Ontsnappen tijdens een Olympiade is sinds de Tweede Wereldoorlog populair. In 1948, tijdens de Spelen in Londen, nam de Tsjechische leidster van de turnploeg de benen en vroeg asiel in Amerika, omdat haar land net een satelliet van de Sovjet-Unie was geworden. In 1956, in Melbourne, liepen 45 Hongaarse atleten over naar Amerika, terwijl de Hongaarse opstand tegen de Russen met tanks werd onderdrukt. Nederland boycotte de spelen van 1956 om die reden trouwens totaal. Sport en politiek

Als het KNMI code oranje of rood afgeeft, moet ik dan met een zwemvest op zolder gaan zitten? En wat doe je, als je wel eens hooikoorts hebt, zoals ik, met de huidige code oranje? Tijdje naar de ijsvlakte van Groenland? Even kijken ja, Groenland is geel op de coronakaart. Maar wacht even, de coronamannetjes Rutte en De Jonge hebben nu toch besloten dat heel Europa geel wordt? Of groen? Geen idee wat het nou precies betekende dat Nederland, zoals het zo dramatisch werd gezegd, helemaal rood, en zelf hier en daar dieprood kleurde. Deden alle Groningers voor de zekerheid een gasmasker op? Of hingen ze knoflook op in de deurpost? Ik ken trouwens mensen die, toen code rood werd aangekondigd, gezwind in hun auto sprongen, tent en koelbox in de achterbak, en achter aansloten in de file naar de grens. Allemaal mensen die dachten: snel wegwezen voordat ik nergens meer in mag, en we zien wel waar we uitkomen. Voor de luchtkwaliteit bestaat ook een kleurcode, dan kan je zien hoe het staat met stikstof en fijnstof. G

Mooi voorbeeld is Frankrijk. De regering-Macron heeft besloten dat mensen in de gezondheidszorg verplicht moeten worden gevaccineerd, en dat toegang tot openbare gelegenheden, zoals winkels, bioscopen, restaurants en langeafstandstreinen zonder bewijs van vaccinatie of een negatieve test wordt ontzegd. Dat leidde tot kolossale demonstraties de vernieling van enkele vaccinatiecentra. In Frankrijk is ongeveer de helft van de bevolking tegen vaccinatie. Ik ben het hartgrondig eens met Macron, want de anti-vaccin asos zijn de grootste hindernis naar de terugkeer van het normale leven. Nu is dit een geval van de staat tegen dwarsliggende burgers. Maar hoe zit het met het bedrijfsleven? Mag de baas eisen dat het personeel is gevaccineerd? Die kwestie speelt zeer in Israël en Amerika. De redenering gaat aldus: niemand kan jou als werknemer dwingen om je te laten vaccineren, maar je kunt mij als directeur niet dwingen jou dan toe te laten. De Amerikaanse vermogensbeheerders Morgan Stanley, Goldman Sacks en Blackston

Door corona ligt het toerisme stil, maar al jaren trekken de buitenlanders in drommen naar het eiland, om vooral niet te laat te zijn voordat het oude Cuba is verdwenen. Apies kijken in het Cuba van zestig jaar oude Amerikaanse autos, vergane gebouwen, verveloze villas, gatenkaas-wegen, Monopoly-geld voor buitenlanders en rumba-dansende inboorlingen. Waar constant geschaduwde toeristen worden weggestopt in de schijnwereld van door de junta goedgekeurde pensions en aparte elitehotels. Waar de junta op maar een paar schaarse pleintjes wifi toelaat. Waar, in het wereldwijd geroemde gezondheidssysteem, patiënten voor de dokters voedsel, geld en andere cadeaus meebrengen om vooraan in de lange rij te komen voor een operatie, bloedonderzoek of Röntgenfoto. Voor het eerst sinds de revolutie van 1959, demonstreert het Cubaanse volk massaal. Tegen de dictatuur. Tegen het communisme. Tegen Miguel Diaz-Canel, die de macht overnam van de broers Castro, en met even harde vuist regeert. Er is geen voedsel, geen medicatie,

Net als in Saigon, in 1975, bewaakt een handjevol Amerikaanse soldaten het laatste bastion: de ambassade. Daar, in Saigon, probeerden duizenden Zuid-Vietnamezen in de laatste dagen over het hek van de ambassade te klimmen. De Amerikanen zetten een luchtbrug op met helikopters de grootste ooit. Ruim vijfduizend Vietnamezen werden meegenomen, naar schepen voor de kust, nog veel meer vielen letterlijk en figuurlijk buiten de boot. De beelden van mensen die onderaan opstijgende helikopers hingen, krijg ik nooit meer van mijn netvlies. Of de beroemde foto van een groep mensen die via een geïmproviseerd houten trappetje een op een dak staande helikopter inklimmen. Meesterfotograaf Hubert van Es, geboren in Hilversum, met wie ik in Vietnam nog samen optrok, kreeg voor die iconische foto van zijn opdrachtgever, UPI, overigens 150 dollar. Het was het eindpunt van een zinloze en verloren oorlog de oorlog tegen het communisme, met als waanidee dat je dat in dat ene land, Vietnam, wereldwijd kon verslaan. Net als de o

Wat had Banat misdreven? Dat hij betoogde dat de Palestijnse verkiezingen, die op 22 mei gehouden zouden worden, niet zijn uitgesteld omdat Israël Palestijnen uit Jeruzalem verbood mee te doen, wat Abbas beweert, maar omdat de partij van Abbas, Fatach, afstevende op een groot verlies. Dat zou betekenen dat de concurrent, Hamas, de Palestijnse verkiezingen zou kunnen winnen.'President' Abbas Sinds 2006 zijn er in de Palestijnse gebieden geen verkiezingen gehouden, er is geen functionerend parlement, en Abbas is al twaalf jaar net zozeer president als u en ik. Maar de EU, Amerika, Israël en de VN doen al die jaren net alsof. Zij houden het door en door corrupte Fatach de hand boven het hoofd, blijven miljoenen overmaken die in de zakken van de Fatach-elite verdwijnen en spreken de man die al die jaren feitelijk geen functie heeft aan als mister president. Met twee argumenten: Abbas is de enige met wie normaal diplomatiek contact mogelijk, en als we hem laten vallen, hijsen we Hamas in het zadel.Wat de Palestij

Onder het mom van corona, stelde hij de noodtoestand in en zette het parlement buiten werking. Dat was in maart vorig jaar en tijdelijk, maar wordt voortdurend verlengd. De kritiek op de feitelijke sluiting van zijn eigen parlement, beantwoordt hij nu met de eis om het Europese Parlement te ontmantelen. Brusselse kopstukken als Commissievoorzitter Ursula von der Leyen roepen ach en wee. Orban trekt een lange neus. Orban voerde een nieuwe wet in die homo-promotie verbiedt. Dat betekent dat boeken, films en reclames waarin homos of transgenders voorkomen, zijn verboden. Verschrikkelijk en onacceptabel, noemt demissionair premier Rutte het. Ook daarover trekt Orban een lange neus.Lange neus De Europese Unie is een vereniging van democratieën. Alle leden moeten zich houden aan de zogenaamde Kopenhagencriteria, die gaan over het functioneren van de staat en de burgerlijke vrijheden, zoals de vrijheid van meningsuiting en persvrijheid. Media die niet Orban-gezind zijn worden getreiterd, weggepest of krijgen een v

De NAVO-bijeenkomst in Brussel, die aan Bidens ontmoeting met Poetin van vandaag voorafging, produceerde een slotcommuniqué van maar liefst 79 paragrafen, dus daaraan hebben een hoop sherpas, zoals de diplomatieke werkpaarden-achter-de-schermen worden genoemd, wekenlang zitten pennen. Kortste samenvatting: wij zijn voor een gezond klimaat, voor vrouwenrechten, tegen oorlog en vóór vrede. Het was allemaal in ambtelijke en redactionele laden verdwenen, of in archiefbestanden opgeslagen, ware het niet dat president Zelenski twitterde dat Oekraïne lid wordt van de NAVO. Toen werd het diplomatieke wereldje even wakker, vooral toen een Oekraïense propagandawebsite UNIAN het bericht verder verspreidde. En ja, hoor, in paragraaf 69 van het slotcommuniqué wordt de deur inderdaad opengezet. Weliswaar wordt gewezen op de te volgen formele procedure, maar de toon is omarmend. De suggestie, op dit moment, is misleidend en in gewone taal krankzinnig. Stel dat Oekraïne lid wordt, maar Rusland houdt de Krim, zou Zelenski

Viktor Orban, de voortdurend en terecht verguisde Hongaarse premier, veroorzaakte de zoveelste bonje binnen de EU met deze opmerking: 'Brussel moet stoppen met de obsessie om verzonnen en schreeuwerige verklaringen af te leggen. De afgelopen jaren heeft deze gezamenlijke buitenlandse politiek, ingegeven door binnenlandse politieke overwegingen, het buitenlandbeleid van de Europese Unie tot een lachertje gemaakt.' Dat ging natuurlijk over de Europese kritiek op Hongarije, maar ook om Orbans overtuiging dat Rusland en China echt niet met de pootjes omhoog gaan liggen door veroordelingen en vermaningen van de EU, of de G7, of Amerika. Heiko Maas, de Duitse minister van buitenlandse zaken, was woest, omdat Hongarije gezamenlijke Europese verklaringen steeds door vetos tegenhoudt.Schreeuwerige verklaringen Die vetos zijn hinderlijk, en als iemand een obsessie heeft voor verzonnen en schreeuwerige verklaringen, is het Orban zelf. Maar toch heeft hij een punt. Het westerse buitenlandbeleid bestaat nog maar uit twee