Jaap Jansen | Bnr

Als fractievoorzitter had zijn vriend het kabinet vijf jaar lang vanuit de Kamer overeind gehouden. Net als die andere vriend, de ook al vertrokken PvdA-leider Diederik Samsom. Zijlstra was 'misschien wel de architect van het nieuwe kabinet', zei Rutte. Van het regeerakkoord kende hij elk detail. Van elke komma wist hij waarom die daar stond. Halbe, die hem jarenlang in het belang van de VVD en dus uiteindelijk van Rutte zélf naar rechts had bijgestuurd, was weg. De premier stond er verlaten bij. In het debat dat volgde, leek hij de controle kwijt. Hij was zijn oude zelf niet meer. Coalitiegenoten Sybrand Buma, Alexander Pechtold en Gert-Jan Segers kwamen hem niet te hulp. Ze bleven in hun bankjes zitten, misschien om het niet nog erger te maken. 'Liegen is geen doodzonde', hoorde Rutte zichzelf zeggen. Op zijn laatste vrijdagse persconferentie, die van 2 februari, viel me op dat Rutte vaker dan normaal naar beneden keek in plaats van recht de zaal in, naar de journalisten. Voor hem liggen altijd papieren