Jaap Jansen | Bnr

Wilders Partij voor de Vrijheid bleek wat de Vlamingen noemen een zweeppartij: concurrenten gaan zich anders gedragen omdat ze bang zijn dat hun kiezers overlopen. Zijn directe invloed op het landbeleid duurde maar even. Twee jaar was hij gedoogpartner van VVD en CDA in de coalitie Rutte I. Ikzelf had toen de naïeve gedachte dat Wilders via coalitiedeelname zijn partij wilde ombuigen naar een constructieve conservatieve partij. Maar dát was nooit de bedoeling. In het net verschenen boek Wilders gewogen, 15 jaar reuring in de Nederlandse politiek, worden voormalige fractieleden geciteerd die vertellen dat Wilders die gedoogconstructie eigenlijk helemaal niet wilde. Het zuiver vertolken van zijn ideeën, de boel schrik aanjagen en daardoor het beleid beïnvloeden was voor hem voldoende. Onderhandelen en compromissen sluiten benauwde hem. Liever hamerde hij ongeremd op het bekende aambeeld: tegen de islam, tegen Europa. Hij liet het kabinet vallen. Zijn kiezers begrepen dat niet en hij verloor een derde van z