Bernard Hammelburg | Bnr

En hij heeft waardige tegenstanders gevonden: de Franse president Emmanuel Macron, en dienst Canadese kloon, Justin Trudeau. Trumps eerste officiële gast was de Japanse premier Abe, wiens hand hij, na een aanvankelijke aarzeling, 19 seconden lang in een soort houdgreep hield. Dat gaat mij niet gebeuren, dacht Trudeau, die kort daarop Trumps hand ongeveer vermorzelde. Vorige week was het Macron, die Trump hard je kan ook zeggen: hardhandig beetpakte en niet meer los leek te willen laten. Trump moest zijn hand, met witte knokkels, uit die van Macron losrukken. Macron gaf het in een interview ruiterlijk toe: het was het moment van de waarheid. Macron had de smaak te pakken en liet er bij het verwelkomen van zijn Russische collega, de zwartebander Vladimir Poetin, in Versailles geen twijfel over bestaan wie de baas was. Psychologen waren euforisch, en kwamen met diepgaande analyses over de machtspolitiek van de handdruk. Het gaat allemaal om dominantie. Nu is de handdruk letterlijk al zo oud als de weg naar