Bernard Hammelburg | Bnr

Toen Rusland in 2015 plotseling in Syrië de luchtmacht werd voor Assad en Hezbollah, op gezag van Iran Assads grondleger werd, zag Israël onmiddellijk het gevaar. Ooit zou Assad winnen en dan zouden Hezbollah en Iran vanuit nieuwe bases in Syrië de pijlen richten op Tel Aviv en Haifa. De Israëliërs maakten toen een geheime deal met Poetin: zij zouden de resultaten van hun dagelijkse spionagevluchten boven Syrië met de Russen delen, in ruil voor een toezegging dat Poetin Iran en Hezbollah zou afhouden van acties tegen Israël. Dat Israël stelselmatig in Syrië Hezbollah-raketten wegbombardeert, is geen nieuws. Dat er nu Iraanse bases in Syrië zijn en dat Israël zich ook daartegen richt, is wel degelijk nieuws. Het is Poetin die Iran nu inderdaad onder druk zet, waarbij opmerkelijk is dat ook Assad van die Iraanse bases af wil. Meevechten tijdens zijn oorlog, prima. Maar nu hij wint, wil ook Assad de Iraniërs kwijt. In dit spanningsveld speelt Amerika totaal geen rol. Trump wekte, door de erkenning van Jeruza