Argos

Waagt u weleens een gokje bij een internetcasino of online wedkantoor? Een potje blackjack of de voorspelling dat Ajax wint van Feyenoord? Misschien staat u er niet bij stil, maar er kan een wereld schuilgaan achter deze flitsende websites. Soms zijn het zelfs criminelen en andere types die hun geld liever verborgen houden. In die schimmige wereld zijn Argos, onderzoeksplatform Investico en De Groene Amsterdammer samen gedoken. Het spoor leidde naar Curaçao, Caribisch land in het Koninkrijk der Nederlanden. Het eiland heeft een enorme gokbranche. De overheid kijkt nauwelijks mee. Terwijl de sector bol staat van de risico’s: ook voor Curaçao zelf. Is hier sprake van roulette, met een heel land als inzet? Voordat wij u erover konden vertellen, werden wij tot onze eigen verbazing eerst nog voor de rechter gedaagd door een Curaçaos gokbedrijf.

Vijf uithuisgeplaatste kinderen, tussen de twaalf en zestien jaar oud, wonen al jaren samen. Ze zijn als broertjes en zusjes. Ze voelen zich fijn op de plek waar ze wonen: een woonboerderij aan de rand van een Noord-Limburgs dorp. Maar hun voogden, dat zijn hun wettelijke vertegenwoordigers, zijn minder blij met deze woonplek. Ze moeten er weg. Wat nu? Als een kind uithuisgeplaatst is, verliezen na een poosje de biologische ouders het ouderlijk gezag. Vanaf dat moment is de voogd, in dienst van een voogdijinstelling, degene die alle grote beslissingen neemt voor het kind. Vaak gaat dat goed. Maar soms zijn kinderen het niet eens met hun voogd. Waar kan een kind dan terecht? In Argos het verhaal van de vijf kinderen en de talloze organisaties die het voor deze kinderen proberen op te nemen. De realiteit blijkt weerbarstig. Kinderen onder voogdijschap zijn kwetsbaar. ‘Als je geen geluk hebt met je voogd, dan loopt het spaak. Er is niemand met mandaat die kan zeggen: ik stop deze denderende trein. Het systeem

Fotograaf Eddy van Wessel vertrok vier weken geleden opnieuw naar Oekraïne, waar hij onder andere een audiodagboek voor Argos bijhoudt. Elke week evalueert hij zijn foto’s en vertelt het verhaal erachter. Inmiddels is hij weer thuis om even op adem te komen. De foto’s waar hij over vertelt zijn ook te zien op de website. Van Wessel staat bekend om zijn indringende zwart-wit foto’s, waar hij al veel prijzen mee heeft gewonnen. Zo won hij al drie keer de Zilveren Camera. Vorige week reisde hij per auto vanuit de Donbas regio terug naar Kyiv, waar zijn reis begon. Een tien uur durende reis door de vele kapotte bruggen en wegen, met een herkenbaar landschap. De foto van deze week:

Islamitische Staat mag dan zijn verdreven, voor de overlevenden in Sinjar beheerst het schrikbewind nog altijd hun leven. Veel Jezidi vrouwen en meisjes zijn jarenlang vastgehouden als sexslaaf van IS’ers en kampen met ernstige trauma’s. In de vluchtelingenkampen zijn nauwelijks psychologen en traumaspecialisten. Journalist Thijs Broekkamp reisde voor Argos naar Noord-Irak. Hoe staat het er met de wederopbouw, bijna acht jaar na de massamoord op de berg Sinjar? En wordt het geld dat Nederland en andere landen sturen voor ontwikkelings- en traumahulp goed besteed? Ook kijken we naar onze buurlanden Duitsland en Frankrijk, die een speciaal humanitair hulpprogramma zijn gestart. Omdat in het gebied te weinig professionele hulp aanwezig is, worden ernstig getraumatiseerde Jezidi’s hier in Europa behandeld. Het Nederlandse kabinet heeft tot nu toe geweigerd zo’n programma te starten, omdat ons land via de VN-organisatie UNHCR al vluchtelingen opvangt die in de eigen regio van zorg verstoken zijn. In de studio

In de Tweede Kamer heerst grote verontwaardiging over de honderden kinderen die weggehaald zijn bij gedupeerden van de toeslagenaffaire. Maar wat gebeurt er met kinderen nadat ze eenmaal uithuisgeplaatst zijn? Wordt er dan goed voor ze gezorgd en zijn ze veilig? Argos vroeg bij de Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd (IGJ) recente cijfers op van meldingen over seksueel grensoverschrijdend gedrag in de jeugdzorg. De aantallen zijn ‘schokkend’ volgens hoogleraar Micha de Winter, die in de uitzending reageert op onze bevindingen. De Winter publiceerde in 2019 een onderzoeksrapport over fysiek, psychisch of seksueel geweld in de jeugdzorg tussen 1945 en 2019. Zijn commissie concludeert daarin dat signalen van 'systematisch geweld' de Inspectie wel bereikten, maar dat daarop onvoldoende werd gereageerd. Is het toezicht sinds het verschijnen van het rapport verbeterd?Lees ook het artikel

Fotograaf Eddy van Wessel vertrok twee weken geleden opnieuw naar Oekraïne, waar hij onder andere een audiodagboek voor ons bijhoudt. Van Wessel staat bekend om zijn indringende zwart-wit foto’s, waar hij al veel prijzen mee heeft gewonnen. Zo won hij al drie keer de Zilveren Camera. Vorige week hoorde u deel 1. Elke week evalueert hij zijn foto’s en vertelt het verhaal erachter. Afgelopen week reisde hij per auto van Kharkiv, heel dicht bij de Russische grens, richting Zaporizja ten noordwesten van Marioepol. Inmiddels is Eddy van Wessel weer terug in Kyiv, waar hij ook deze reis begon. De coverfoto is gemaakt door de Deense oorlogsfotograaf Jan Grarup. Op de site van Argos vindt u de foto's van deze week.

Hoe bepaalt de overheid wie een potentiële fraudeur is en wie niet? Die vraag houdt ons bij Argos al een tijdje bezig. Sinds de toeslagenaffaire weten we dat geautomatiseerde risicoprofielen zelf ook niet zonder risico zijn. Duizenden ouders belandden in de kaartenbak van de afdeling fraudeopsporing. Afkomst of een laag inkomen konden daarin een rol spelen. Welke andere overheidsdiensten maken gebruik van dit soort risicoprofilering? En op basis van welke kenmerken wordt dat risico bepaald? Wantrouwt de overheid haar burgers? Het bracht ons ertoe om samen met de onderzoeksjournalistieke organisatie Lighthouse Reports de overheid op grote schaal te bevragen, gebruikmakend van de Wob. Van de Belastingdienst tot gemeenten en van Sociale Zaken tot de Immigratie- en Naturalisatiedienst. En bij die laatste kwamen we onlangs wat meer te weten. Jarenlang blijkt bij de IND een systeem te hebben gedraaid om het frauderisico in te schatten van bedrijven die kennismigranten naar Nederland willen halen. In dit systeem,

Fotograaf Eddy van Wessel vertrok vorige week opnieuw naar Oekraïne om verslag te doen van de oorlog. Hij staat bekend om zijn indringende zwart-wit foto’s, waarmee hij vaak in de prijzen valt. Zo won hij al drie keer de Zilveren Camera. Voor Argos evalueert hij elke week zijn foto’s en vertelt het verhaal erachter. De foto’s waar hij over vertelt zijn ook te zien op de website. https://bit.ly/3s10YQg Momenteel is van Wessel in Charkov heel dicht tegen Rusland aan in het Noordoosten van Oekraïne.

Begin dit jaar werd Jos B. tot 16 jaar cel veroordeeld voor het misbruiken en doden van de 11-jarige Nicky Verstappen. De voorlopige apotheose in een cold case die Nederland meer dan 23 jaar in zijn greep hield. Maar is het bewijs tegen B wel voldoende voor een veroordeling? Wetenschappers uiten stevige kritiek in Argos. De bewijsmiddelen die in de strafzaak-Nicky Verstappen zijn gebruikt om Jos B. te veroordelen, bewijzen niet dat hij de dader is. Ze passen even goed bij een alternatief scenario waarin Jos B. onschuldig is en de werkelijke dader moet worden gezocht onder de toenmalige leiders van het zomerkamp waar Nicky om het leven kwam. Andere bewijsmiddelen passen zelfs beter bij dat onschuldscenario, maar die zijn tijdens de strafzaak tegen Jos B. niet of nauwelijks aan de orde gekomen. Dit zeggen emeritus-hoogleraar rechtspsychologie Peter van Koppen en oud-advocaat Leonie Ebbekink zaterdag in Argos. Van Koppen en Ebbekink bestudeerden samen met rechtspsycholoog en universitair docent strafrecht Robe

Iedereen aan de bak, dat was kortweg de belofte van de Participatiewet. Wie kan werken, moet aan een baan worden geholpen. Ironisch genoeg zitten nu meer mensen met een arbeidsbeperking thuis en kampen sociale ontwikkelbedrijven met grote financiële tekorten. De sociale ontwikkelbedrijven zijn allang niet meer de sociale werkplaats van voorheen: plekken waar mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt eenvoudige handarbeid doen. In veel opzichten lijken ze op een gespecialiseerd uitzendbureau, bedoeld om mensen die niet zelfstandig aan een baan kunnen komen de arbeidsmarkt op te helpen. Een kleine minderheid van de sociaal ontwikkelbedrijven schrijft nog zwarte cijfers. Het overgrote deel staat in het rood of zelfs dieprood, blijkt uit recent onderzoek van de branche. Sinds de komst van de Participatiewet zijn de beschikbare budgetten namelijk aanzienlijk lager, terwijl de tijd, aandacht en energie die het kost om de doelgroep aan het werk te helpen niet minder zijn geworden. Veel gemeenten vullen de teko

Huisartsenpraktijken barsten uit hun voegen. Steeds meer taken belanden namelijk op het bordje van de eerstelijnszorg: denk aan lichte GGZ-problemen, maar ook veel taken die vroeger in het ziekenhuis plaatsvonden. In hun eentje kunnen ze dat niet meer aan. Moderne huisartsen bestieren daarom een heel team aan ondersteunend personeel, maar plek om die te huisvesten hebben ze vaak niet. Zo’n zeventig procent van de huisartsen ervaart hierdoor problemen, bleek eerder dit jaar uit een onderzoek van de Landelijke Huisartsenvereniging. Hun praktijken zijn te krap en op de oververhitte vastgoedmarkt zijn nauwelijks alternatieven te vinden. Praktijkhouders lopen tegen hun grenzen aan bij het aannemen van personeel, het opleiden van huisartsen en ook het aannemen van nieuwe patiënten.

Kernenergie staat weer helemaal op de agenda. De Britten willen in de komende tien jaar acht nieuwe kerncentrales bouwen en ook de Nederlandse regering ziet een rol voor kernenergie om de uitstoot van CO2 terug te dringen. In het regeerakkoord spraken de coalitiepartijen af de huidige centrale bij Borsele langer open te houden en daarnaast stappen te zetten voor de bouw van twee nieuwe kerncentrales. De vraag wat we doen met het radioactieve afval krijgt minder aandacht. Nederland wil in 2050 klimaatneutraal zijn, maar de deadline voor een permanente ondergrondse opslag is gesteld op 2130, over meer dan honderd jaar dus. Is dat verantwoord? En zijn de opties die nu op tafel liggen –opslag in zoutkoepels, kleilagen en graniet - wel realistisch? Duitsland kampt met de gevolgen van instabiele zoutmijnen, waardoor lekkende vaten kernafval die er in de vorige eeuw zijn opgeslagen, moeten worden verplaatst. Een miljardenproject dat tot nu toe weinig succes heeft gehad. Argos over de zoektocht naar een veilig

Hij was als eerste aanwezig op de rampplek met de MH17 en maakte daar de iconische en bekroonde foto van de verkoolde overblijfselen van het landingsgestel van het vliegtuig. Sindsdien volgt hij de clash tussen Oost en West in landen uit het voormalige Warschaupact. Pierre Crom, Nederlands-Frans fotograaf en ‘visueel onderzoeker’ is nu weer even in Nederland, maar was in Kiev toen de Russen op 24 februari de aanval inzetten op Oekraïne. Hij volgt de ontwikkelingen in het land sinds Rusland in 2014 de Krim bezette. Crom focust zich niet alleen op Oekraïne, maar op alle Oost-Europese landen die (nog) geen lid zijn van de NAVO en/of de Europese Unie. Hij probeert de effecten van de invloed van zowel Rusland als het westen in die landen te analyseren en te vangen in beelden. Dat werk is te zien op zijn website subjectio.org [LINK]. Crom maakt zich zorgen over de uitstraling van de oorlog in Oekraïne in landen als Bosnië, Servië en Montenegro. Landen op een geopolitiek kruispunt, waar ook het westen soms de d

De lijst met gedocumenteerde gebreken is lang, blijkt uit een intern rapport in handen van Argos. Een gedetailleerde beschrijving van een ernstige crisis op de IC, op het hoogtepunt van de coronapandemie. Hoewel de situatie sindsdien is verbeterd, hebben verpleegkundigen van de IC-afdeling alle vertrouwen verloren in het ziekenhuisbestuur. Ze willen dat de raad van toezicht en de inspectie harder ingrijpen. Hoe kon de intensive care van een middelgroot ziekenhuis afzakken tot een afdeling waar de patiëntenzorg zo ernstig in gevaar kwam dat de IC eigenlijk dicht moest, maar vanwege de covid-crisis toch openbleef? Waar mogelijk patiënten onnodig zijn overleden en meldingen over medische incidenten niet goed zijn afgehandeld. Waar de groep van intensivisten als eenheid ‘ernstig disfunctioneert’ en waar zelfs de meest basale omstandigheden ontbraken die voor Nederlandse intensive care afdelingen gelden. Sprekers -Jan Klein, emeritus-hoogleraar veiligheid in de zorg, verbonden aan de TU Delft. -Jan Bakker, hoogl

Door de oorlog in Oekraïne zijn we ons er opnieuw van bewust dat ze er nog steeds zijn en welke gevaren ervan uitgaan: kernwapens. Negen landen beschikken erover, waaronder Pakistan. Hoe dat land een nucleaire macht werd en welke rol Nederland daarbij speelde, is nooit helemaal opgehelderd. Vrijgegeven diplomatieke berichten van het Amerikaanse Ministerie van Buitenlandse Zaken lichten een tipje van de sluier op. Het gaat om de affaire rond Abdul Qadeer Khan - in Pakistan gevierd als ‘vader van de Pakistaanse atoombom’, in Nederland gebrandmerkt als atoomspion. Khan werkte in de jaren zeventig bij het bedrijf Urenco in Almelo, een bedrijf dat via de ultracentrifuge-technologie verrijkt uranium produceert, dat nodig is voor de opwekking van kernenergie maar dat ook gebruikt kan worden voor het maken van een atoombom. Argos maakte er een aantal spraakmakende uitzendingen over, toch is de spionageaffaire niet helemaal opgehelderd. Heeft Nederland inderdaad Khan zijn gang laten gaan op verzoek van Washington,

Vorig jaar maakte Argos een uitzending over geschiedenisstudent Daan den Braven die passages uit zijn eigen onderzoek terugzag in een boek van terrorismewetenschapper Beatrice de Graaf. De Universiteit Utrecht vond een onafhankelijk onderzoek niet nodig. Waarom eigenlijk niet? En heeft de Universiteit zorgvuldig gehandeld nadat vraagtekens zijn gezet bij de wetenschappelijk integriteit van deze hoogleraar? Verder spreken we met het Promovendi Netwerk Nederland (PNN) over de positie van jonge onderzoekers, die geconfronteerd worden met inbreuken op de gedragscode. Vijf procent van de 1600 ondervraagde promovendi zegt wel eens geconfronteerd te zijn met intergriteitsschendingen. Toch vinden die maar mondjesmaat hun weg naar de commissie die zich voor de universiteit over zulke kwesties buigt. Ga naar Vpro.nl/Argos voor een uitgebreid achtergrondartikel over deze kwestie, inclusief het vergelijkingsdocument tussen boek en scriptie. Daar is ook de reactie van de Universiteit Utrecht te lezen.

Woensdag mag er weer gestemd worden voor de gemeenteraden. Gemeenteraadsleden mogen op hun beurt nieuwe wethouders voor de komende vier jaar benoemen. Alleen vallen die wethouders steeds vaker voortijdig uit. Van burnouts tot moties van wantrouwen, genoeg redenen om te (moeten) stoppen. In 2021 haakte een recordaantal van 199 wethouders voortijdig af. De werkomstandigheden van de bestuurders zijn verre van ideaal. Zo krijgt 40% van alle wethouders wel eens te maken met intimidatie, bedreiging of verbale agressie. Daarnaast is het wethouderschap een stuk complexer geworden door een toename aan taken en verantwoordelijkheden. Waarom zou iemand nog wethouder willen worden? En hoe is het om wethouder te zijn? Vier wethouders delen hun ervaringen met Argos.

Terwijl de meeste melkveehouders zich zorgen maken over hun toekomst en er vooral gesproken wordt over afname van het aantal koeien, steekt multimiljonair Kees Koolen zijn geld in het opkopen van boerenbedrijven en landbouwgrond. Koolen was eerder investeerder en directeur van hotel-website Booking.com. Zijn ambitie nu: de grootste koeienboer ter wereld worden. Hoe staat het met die ambitie? Waarom investeert deze succesvolle ondernemer in een sector die alleen maar krimpt? Is landbouwgrond een lucratief beleggingsobject voor investeerders? En wat zijn de gevolgen voor de boeren? In de studio een gesprek met Sergio Nieto Solis van The Investigative Desk. Hij deed samen met Tomas Vanheste onderzoek naar Vreba Melkvee, het bedrijf van de familie Van Bakel uit het Limburgse Vredepeel, dat samenwerkt met investeerder Kees Koolen. Vreba behoort tot de grootste ontvangers van Europese landbouwsubsidies. Dragen die subsidies bij aan het doel om de landbouw duurzamer te maken? Het artikel over Vreba verschijnt zat

Als Cheyenne acht jaar oud is, gaat ze wat nachtjes uit logeren. Althans, dat is wat haar verteld wordt. In werkelijkheid wordt ze die dag uithuisgeplaatst. Ze komt terecht in een jeugdzorginstelling, en dat zal zeker niet het laatste adres zijn waar Cheyenne gedurende haar kindertijd zal komen te wonen. Een veiligere en stabielere woonsituatie. Dat is het uitgangspunt van jeugdzorg wanneer een kind uithuisgeplaatst wordt. Toch weten we dat veel uithuisgeplaatste kinderen niet op eenzelfde locatie blijven wonen, maar vaak van plek naar plek moeten verhuizen. Bijvoorbeeld omdat ze geen aansluiting vinden in het pleeggezin, of omdat de instellingsplaats maar tijdelijk is. ‘Ik denk dat de meeste kinderen te maken hebben met doorplaatsen’, zegt Kinderombudsman Margrite Kalverboer. Het aantal doorplaatsingen loopt uiteen. Sommige kinderen verhuizen één keer, maar anderen wel twintig. Doorplaatsingen zijn schadelijk voor de ontwikkeling van kinderen, komt uit studies naar voren. Waarom wordt er dan toch zoveel do

Twee Afghaanse zussen, Spoozhmay en Storai staan op 23 augustus  2021 aan de rand van het afwateringskanaal bij het vliegveld van Kabul. Ze hebben bijna ‘Holland spot’ bereikt, waar Nederlandse militairen evacués verder helpen richting het evacuatievliegtuig naar Nederland.  Kabul is 8 dagen eerder in handen gevallen van de Taliban. Op het laatste moment durft zus Storai niet door het met rioolwater vervuilde kanaal te waden en blijft achter. Spoozhmay, die een Nederlands paspoort heeft, komt de volgende dag aan in Nederland, Storai, met een Afghaans paspoort, keert terug naar haar ouderlijk huis in Kabul. Beide zussen hadden kort daarvoor een schriftelijke bevestiging van Buitenlandse Zaken dat ze geëvacueerd zouden worden. Maar als Storai twee maanden later alsnog weet te ontkomen naar Abu Dhabi en een aanvraag doet voor een visum, ontkent Buitenlandse Zaken dat ze ooit op een evacuatielijst heeft gestaan. De dertigjarige Storai was vrouwenrechten activist in Kabul en werd bedreigd door de Taliban. Enkele