Marianne Zwagerman | Bnr

Natuurlijk was Kok eerst en vooral een crimineel, een moordenaar die zeventien jaar in de cel doorbracht. Maar in zijn laatste jaren was hij een nieuwsjager en dus, in mijn woordenboek, een journalist. Als er iets was gebeurd in het criminele circuit, zoals een afrekening of een andere gruwelijke moordpartij, wist je dat je op zijn site binnen de kortste keren de goorste fotos vanaf plaats delict kon vinden. Rauw en ongecensureerd, met de namen van de daders en slachtoffers erbij, ook als die nog maar op geruchten gebaseerd waren. Aan balkjes over de ogen deed Kok niet. Dat hij zich niet hield aan de journalistieke mores van hoor en wederhoor, respecteren van privacy en het checken van meerdere bronnen, maakte zijn misdaadsite voor mij juist favoriet. Want juist daardoor wemelde het bij hem van de scoops, die de mensen die zichzelf wel journalist vinden als een haas overtypten. Ondanks hun morele superioriteit ten opzichte van dit soort ongepolijste nieuwsjagers moeten journalisten erkennen dat bijna de hel