Marianne Zwagerman | Bnr

2018 wordt het jaar van de comeback van Twitter meldde BNR laatst. De koers van het sociale netwerk vloog omhoog nadat JP Morgan het koersdoel bijstelde. Bovendien waren er overnamegeruchten en sloot Twitter diverse omstreden accounts. Toch wordt 2018 niet het jaar van Twitter, maar het Jaar van het Feit. Het jaar waarin het begrip feit, een andere connotatie zal krijgen. We zijn daarin een jaar op achterstand gezet door KellyAnn Conway, de adviseur van Trump, die vorig jaar het begrip alternative facts introduceerde. Ze werd weggehoond. Het werd uitgelegd als de foldertekst van een tweedehands autoverkoper. Intussen heeft de nieuws-savvy consument al lang door dat er vaak aanvullende feiten zijn. Een mooi voorbeeld daarvan stond dit weekend in het FD in een interview met hoogleraar Paul Scheffer. Hij vertelt hoe de Duitse krant Die Zeit hem interviewde over het vluchtelingenbeleid van Angela Merkel. Een thema dat hij persoonlijk met Merkel besprak. Tot twee keer toe veranderde de krant het stuk en sloopte

'Een verschrikkelijk toegetakelde meneer, dit zien wij niet vaak', zei hij zaterdag in Argos. Hij bekeek het filmpje van de arrestatie dat door omstanders was gedeeld op sociale media. Pas toen begreep hij de ernstige verwondingen waaraan zijn patiënt zou overlijden. Tijdens de rechtszaak tegen de agenten kwam het OM met onduidelijk beeldmateriaal, maar de advocaat van de nabestaanden toverde eenvoudig de haarscherpe beelden tevoorschijn. Een van de vele voorbeelden waarom we zo ontzettend blij mogen zijn met sociale media. Ja, ze zijn een #ophefgenerator van vanjewelste, maar vaak is dat goed. Al in februari van dit jaar stond ergens op een site waar niemand komt dat D66-leider Pechtold een flat in Scheveningen cadeau kreeg van een Canadese diplomaat. Pas na aanhoudend gewroet door een twitteraar werd het nieuws gisteren opgepakt door de media. Sociale media zijn hét medicijn tegen spindoctors, machtsmisbruik, censuur, doofpotten en ander akeligs. De voorbeelden zijn talrijk. Veel talrijker dan de zeer m

Actrice August Ames (bekend van films voor volwassenen) deed dat vorige week. In een van haar laatste tweets schreef ze: Ik zal voortaan nep zijn en mijn mening in mijn hoofd houden. Want vrijuit je mening geven, dat kan op sociale media alleen nog maar als je niet te veel afwijkt. August legde op Twitter uit welke keuzes ze maakt in haar werk. Die werden als homofoob beoordeeld door de politiek correcte online roedel, ze kreeg een digitale haatlawine over zich heen en pleegde een paar dagen later zelfmoord. Zij hoeft niet meer in de media te leven... Twitter was de eerste jaren een vrijplaats voor vrijdenkers, waar eindelijk eens meningen geuit werden die je niet in de krant las en niet in de talkshows hoorde. Maar het is het dorpsplein van de moraalridders geworden, de plek waar de openbare executies worden gehouden. Waar de menigte juicht als er handen en hoofden worden afgehakt. Er zijn maar twee opties: je past je aan, of je gaat dood. Want je kunt er niet uit. Tegenwoordig kan je niet eens je mening u

Inmiddels zijn we zeker driehonderd mediastormen met roetpieten en radiopiemels verder en qua #ophef al voorbij Dokkum. Maar gelukkig keek EenVandaag nog even achterom in de rubriek EensVandaag. In vijf mini-documentaires van vijf minuten brachten zij in kaart hoe de Zaanse wijk Poelenburg ervoor staat, nu de headlines zijn verdwenen, de vloggers niet meer rondhangen en zelfs niet meer vloggen. Verslaggever Harm van Atteveld sprak een wethouder, een schoolhoofd, juffen en buurtbewoners. De meeste buurtbewoners kon hij overigens niet verstaan want de voertaal in de wijk is Turks. 'Een verrijking voor de buurt', kirde de D66-wethouder opgetogen in de Turkse buurtsuper. Daar liet van Atteveld haar niet mee wegkomen. Hij wilde weten of ze al die tijd had weggekeken nadat ze zelf toegaf dat de politiek de wijk te lang op zijn beloop had gelaten, omdat ze gewoon niet wisten wat er gebeurde. Ze schrokken wakker door de filmpjes van de tuigvlogger en kropen toen pas het stadhuis uit om eens rond te kijken in de wij

Een publiek mediabedrijf dat keihard concurreert met commerciële mediabedrijven en een deel van de begroting door de STER laat binnenslepen op de advertentiemarkt. Dat lukt steeds minder goed, net als bij commerciële mediabedrijven, omdat wij een rode loper over onze grenzen uitrolden naar Google en Facebook die hier onbekommerd onze advertentiemarkt mogen kaalvreten. Dus waarschuwde minister Slob dat er een gat van 60 miljoen euro in de begroting van de NPO opdoemt. Drie van vier partijen in Rutte III zijn erkende publieke omroep knuffelaars, maar toch houden zij nu verrassend genoeg de hand op de knip. Ze moeten in Hilversum zelf op zoek naar een oplossing, nadat ze al jaar op jaar hebben moeten bezuinigen. Een zure druif voor NPO-baas Shula Rijxman die zich eerder nog een gesjeesde PvdA politicus in de maag liet splitsen toen ze een vacature had voor een bestuurder die de digitale media innovatie naar de volgende fase moet brengen. En laat daar nou direct de oplossing zitten om deze financiële tegenvaller

Minister van Binnenlandse Zaken Kajsa Ollongren zei het vorige week in de Tweede Kamer heel precies: het gaat om desinformatie, verhuld als nieuws, dat verspreid wordt door statelijke actoren met als doel het beïnvloeden van de publieke opinie. Hetzelfde dus wat de Europese Unie, op voorstel van toenmalig minister Koenders, nog maar twee jaar geleden van plan was in Rusland. De EU zou toen een radio- en tv-zender en een persbureau lanceren om in de Russische taal inwoners van Rusland te vertellen hoe wij denken dat ze de wereld moeten zien. Nederland gaf toen een half miljoen euro uit aan de haalbaarheidsstudie, want na de ramp met MH17 waren wij erachter gekomen dat de Russen verkeerde dingen denken. Het werd allemaal niks, ontdekte Argos. Het avontuur was veel te duur, maar vooral was de inschatting dat de gemiddelde Rus toch niets zou geloven van een Westerse afzender. Goh, zouden die Russen dan echt slimmer zijn dan wij? Want wij naïeve Westerlingen stappen gewoon met een land uit de EU, met een provinc

De tekst voert je mee naar een mooiere wereld. Waarin er geen landen zijn en geen godsdienst. Niets om voor te sterven of voor te moorden. In deze verwarde tijden die om richting vragen is een educatief uitstapje naar de muziekwereld dus best een goed idee, want zoals CDA-leider Buma eerder dit jaar zei in zijn lezing voor Elsevier Weekblad: We staan voor grote vraagstukken waar politici en beleidsmakers wereldwijd geen raad mee weten. Laten we het dan maar aan de liedjesmakers vragen. Nederlanders zijn volgens Buma ook nog eens hun herkenbare gemeenschap met haar vertrouwde cultuur en identiteit kwijtgeraakt. Geen beter anker voor een gemeenschappelijke identiteit dan muziek. Het Wilhelmus werd door het CDA al het regeerakkoord ingesleept als een oplossing voor dit immense probleem. Het is dan ook niet verrassend dat CDA-Tweede Kamerlid Michel Rog gisteren in het eerste debat over cultuur met de nieuwe minister van OCW met muziek op de proppen kwam. Frans Duijts moet Nederland redden, volgens het CDA. Deze

Tegenwoordig verspreiden partijen bijna realtime korte videofragmenten van de debatten via sociale media, waar ze de blunders uitknipten. Op zijn eigen twitterfeed lijkt het dan ineens alsof Thierry Baudet niet stuntelde maar glorieerde in zijn eerste grote optreden in de Kamer. De huidige Kamervoorzitter Arib heet de kijkers thuis nadrukkelijk welkom aan het begin van debatten. Via de app Debat Direct kunnen we live meekijken en zelfs instellen dat je een melding krijgt als je favoriete Kamerlid of minister spreekt. Arib waarschuwde de Kamerleden nog dat de cameras alles vanuit alle hoeken registreren. Dat weerhield Jesse Klaver er niet van in het zicht van de kijkers zijn pincode in te toetsen op zijn telefoon (het is 4484 trouwens). Die kijkers beklaagden zich tijdens het debat over de regeringsverklaring vorige week massaal op Twitter over het feit dat werkelijk alle ministers, Kamerleden en staatssecretarissen aan hun telefoon vastgeklonken zaten. Het was ook wel een koddig gezicht, al die ingespanne

Het is verstandig om te twijfelen aan het waarheidsgehalte van alles wat je op Wikipedia leest. Dat gebeurt te weinig. Ik bevond mij laatst zelfs in een discussie met iemand die zeker wist dat ik wél journalist ben, want het stond op Wikipedia. Er wordt vaak informatie van de online encyclopedie geplukt en gebruikt in serieuze stukken alsof het een waarheid is die je niet hoeft te checken. Dat is naïef, doe maar eens een steekproef bij een paar onderwerpen waar u veel verstand van heeft. Op Wikipedia is net als op zoveel plekken op het internet fake informatie te vinden. En toch zien ze zichzelf als de aangewezen club om dat te bevechten. Volgens oprichter Jimmy Wales is nieuws kapotgemaakt en weet hij hoe je het repareert. Zijn nieuwe initiatief WikiTribune moet de journalistiek redden, met een tiental professionele journalisten aangevuld met duizenden vrijwilligers. Net zoals Wikipedia is opgezet. Ook daar zijn alleen een paar mensen in dienst die de organisatie besturen, maar alle publicaties worden onbet

De twee grootste partijen van Nederland willen de publieke omroep afschaffen of sterk inkrimpen. Maar in dit land krijg je nu eenmaal het kabinet dat geen kiezer wilde en dus lezen we in het regeerakkoord dat een stevige publieke omroep niet langer vanzelfsprekend, maar wel noodzakelijk is... De 226 woorden die in het regeerakkoord zijn gewijd zijn aan 'media' gaan voor meer dan de helft over lokale en regionale journalistiek. Op zich niet zo heel gek, want terwijl de verantwoordelijkheden van gemeenten alleen maar groeiden zit er vrijwel nergens meer een Waakhond van de Democratie op de tribune bij raadsvergaderingen. Althans, geen professional, in dienst van een serieuze nieuwsorganisatie. De lokale nieuwsvoorziening hangt aan elkaar van de local heroes, gepensioneerde leraren maatschappijleer of Nederlands die een blogje bijhouden en in samenwerking met de lokale drukker een stencil verspreiden. Grote krantenbedrijven deden voorheen nog wel in lokaal nieuws maar met journalistiek had dat allemaal niet z

'Waar macht en ambitie samenkomen, gaan de broekjes al snel uit', is de ervaring van de beste onthullingsjournalist van Nederland, Guido den Aantrekker. In zijn vorig jaar verschenen boek Primeurjager beschrijft hij gedetailleerd talloze uitspattingen op de Gooise Matras: cocaïne- en seksfeesten in een villa in Laren waar omroepmedewerkers en muzikanten elkaar vermaakten. De details die Den Aantrekker beschrijft zijn niet zo geschikt voor de radio op dit tijdstip, maar laten we het erop houden dat zelfs Weinstein uitgeput zou zijn geraakt. Op die schaal gaat het er nu misschien niet meer zo wild aan toe in Hilversum, maar na ruim vijftien jaar werken in de mediawereld en mijn hele leven wonen in het Gooi, kan ik bevestigen dat die matras niet in een Goois hoekje ligt te verstoffen. Overigens zijn er talloze bedrijfstakken waarin vergelijkbare voorbeelden te vinden zijn. Seksisme is de smeerolie van het zakenleven. 'Gebruik je tieten' is dan ook een welgemeend advies dat ik vrouwen altijd meegeef in mijn w

Volgens de NOS zijn er 40.000 vermissingen per jaar in Nederland, waarvan ongeveer honderd mensen langer dan een jaar weg blijven. Natuurlijk wil je dat de politie, het leger, de koning desnoods, alles uit de kast trekt als jouw dierbare al meer dan tien dagen wordt vermist na een verregend fietstochtje door een donker bos. Maar als ik eerlijk ben keek ik ook met verbazing naar de filmpjes van de lange rijen ME-busjes, politieautos en sinds gisteren ook legervoertuigen die dagelijks Huis ter Heide binnenrolden. We zijn getroffen door het missing white woman syndrome, een media-fenomeen dat zich voordoet bij de verdwijning van jonge blanke vrouwen uit betere welstandsklassen. Er is wetenschappelijk aangetoond dat de hoeveelheid media-aandacht bij een vermissing afhankelijk is van factoren als aantrekkelijkheid, jeugdigheid en lichaamsvorm. Natalee Holloway is het bekendste voorbeeld van dit syndroom. Van knappe, slanke, jonge, rijke, blonde meisjes kunnen we moeilijker accepteren dat ze van de aardbodem ve

Jeroen van Inkel is net als zijn oude maatje Rob Stenders driftig op zoek naar zendtijd. De radio-iconen van de jaren 80 en 90 moeten nu met de pet in de hand rond op het mediapark, bedelend om een uurtje airtime. Plaatsmaken voor jong hoort bij het leven. Maar, op het gevaar af dat ik als een wandelende midlifecrisis klink: wat zijn die jonge radiomakers allemaal verschrikkelijk truttig! Ik hoorde zaterdagavond op Qmusic de DJ opgewonden vertellen dat zijn trein vertraging had want er stond een schaap op de rails. Wilder werd zijn weekend niet meer. De Coen en Matties hebben op de radio vaak gesprekjes over bezoekjes aan Ikea met hun meisje. En zelfs onze Jelle plakt in het weekend zijn instagram vol met plaatjes van zijn spelcomputer. Nou weet ik heus dat Sjors Fröhlich in zijn tijd ook niet hele weekenden naakt in de kroonluchters hing, Erik de Zwart speelde toen al met treintjes en Jeroen van Inkel woonde braaf met zijn eerste vriendinnetje in Almere. Maar ze klonken ruig en spannend. Er hing een sfeer

Niet alleen een beetje moe, die hele strijd kostte het bedrijf tien miljoen euro en de leidende positie als krant en nieuwsbedrijf. Daar lig jij natuurlijk niet wakker van, want jouw spel is nog niet uitgespeeld, je moet nog even de rest van de aandelen van de Sky Radio Groep ontfutselen aan de ooit grootste krant van Nederland. Oh sorry John, speculeer ik nu alweer? Net als zes weken geleden toen ik hier in mijn column voorspelde dat je Nu.nl wilt kopen. Het FD had vorige week genoeg bronnen gesproken om mijn nieuws te bevestigen. Eigenaar Sanoma zou 100 miljoen euro willen hebben voor de grootste nieuwssite van Nederland. Maar John liet zijn woordvoerder melden dat hij een beetje moe wordt van dit soort berichten. Belangrijker in het statement van Talpa was deze zin: 'Er is geen sprake van een bod, niet op dit moment, niet gisteren en ook niet vorige week'. Wij zijn alleen maar geïnteresseerd in het bod in de toekomst. De Mol kan namelijk niet zonder groot internetbereik het mediabedrijf bouwen dat hem vo

Columnist Martin Sommer schreef zaterdag in de Volkskrant over het klimaatbeleid: 'de politiek houdt open debat tegen; de journalistiek laat het afweten'. Die conclusie trok ik ook al eens; als het om klimaat gaat gedragen journalisten zich als de pr-afdeling van de Verenigde Naties. Waarom is dat toch? Op Twitter duiken dan direct mensen op met allerlei complottheorieën over geldstromen, maar ik zou willen dat het zo simpel was. Het is vooral een gebrek aan kennis, vrees ik, gecombineerd met latent schuldgevoel. 'Het is slecht gesteld met de wetenschappelijke geletterdheid van de mensen' schreef De Morgen. 'Als je niet weet wie Rubens is, schreeuwt iedereen moord en brand. Maar als je de tweede hoofdwet van de thermo­dynamica niet kent, is dat oké.' Ik ken die wet ook niet, ik geef het eerlijk toe. Maar nu klimaat zon breed onderwerp is dat op zoveel manieren in de media terugkomt, moeten journalisten een basiscursus volgen. Dat bepleitte klimaatwetenschapper Leo Meyer gisteravond in het debat. Hij verbaas

Volgens de Persgroep bereikt zijn nieuwe dochter twee miljoen Nederlanders per maand die samen vijfentwintig miljoen gedigitaliseerde reclamefolders kijken. De folder van de Lidl is het populairst, gevolgd die van Albert Heijn en de Blokker. Blokker, dat is toch die winkel waar nooit meer iemand komt en waar CEOs korter meegaan dan de schoonmaakdoekjes die ze er verkopen! Maar de oranje folder blijkt onverminderd populair. De app van Reclamefolder.nl is volgens de Persgroep al 2,8 miljoen keer gedownload. Toen RTL in 2015 aandeelhouder werd in het bedrijf was dat nog 1,6 miljoen keer. Maar goed, RTL stapt er nu weer uit. Dat bedrijf heeft, net als alle tv-stations andere zorgen als het gaat om de toekomst van reclame. Vorige week moest RTL Nederland een winstdaling van 33% melden omdat de afname van de advertentie-inkomsten op tv harder gaat dan elders in Europa. Een deel van de oplossing is digitaal. De STER begon vorige week met het verkopen van real-time prerolls in de connected tv-omgeving van de publie

Terrorisme-professor Beatrice de Graaf vindt dat we maar eens moeten stoppen met aandacht besteden aan aanslagen. Een berichtje op pagina drie van de krant is voldoende. We moeten een voorbeeld nemen aan Israël, zegt de Graaf: 'Dat soort landen is eraan gewend, aanslagen hebben daar geen groot effect meer.' Nou mevrouw de Graaf, ik wil eigenlijk liever in een land wonen waar aanslagen nog wel nieuws zijn. Waar we weigeren eraan te wennen. Verzwijgen van terrorisme leidt tot complottheorieën, maatschappelijke onrust en angst. Maar goed, een beetje minder aandacht voor haatbaarden en andere potentieel levensgevaarlijke gekken lijkt me niet zon slecht idee. Het Parool ruimde zaterdag bijna de hele voorpagina en twee paginas in voor een interview met zon geestelijk verdwaald typje, dat zijn baard liet staan en de koran ging lezen. Keith heet deze Amsterdammer, de rest googelt u maar even, ik heb geen zin om hem nog bekender te maken. Hij is vernoemd naar Keith Richards door zijn aan coke verslaafde ouders. Typ

Onze nationale nieuwsorganisatie ging niet live. Drie tv netten, internet en een handvol themakanalen ter beschikking, maar geen speciale live uitzending. Net toen ik me daarover zat te verbijten zag ik een tweet van voormalig NPO-topman Ton F. van Dijk: 'Media- en nieuwsrevolutie in beeld: Telegraaf zendt live uit over Barcelona terwijl NPO1, 2 en 3 gewoon doorprogrammeren.' Inderdaad, de Telegraaf deed wat de NOS naliet. Een uren durende live uitzending met ooggetuigen, filmpjes vanaf de rampplek en duiding door de terrorisme-verslaggever van de krant. Zeer kundig gepresenteerd door Maarten Steendam die geen minuut verslapte. Ik was kritisch bij de lancering van Telegraaf VNDG. Ik vind veel van de formats te weinig onderscheidend en te weinig leunen op het unieke Telegraaf talent. Maar de vlieguren die ze bij de krant de afgelopen maanden maakten betaalden zich donderdag uit. Ook technisch liep het als een zonnetje met een grote player bovenaan de site van de Telegraaf die daardoor meer tv-zender dan int

Paul Römer, directeur van de NTR hield dat pleidooi zaterdag in de Telegraaf. Hij rekende voor dat er twaalf procent meer zendtijd is als de reclame wegvalt. Belangrijker was zijn argument dat de NPO zou kunnen stoppen met kijkcijferhits als Heel Holland Bakt, als de commerciële druk om hoge kijkcijfers te scoren verdwijnt. Er komt dan meer ruimte om te experimenteren. Nou daar kun je toch niet tegen zijn. STER-baas Frank Volmer vindt het een bijzonder slecht idee. Hij zei letterlijk tegen de Adformatie-journalist: Ik denk dat je een elitaire publieke omroep krijgt als je programmas wilt gaan maken voor kleinere kijkersgroepen. Hahahahahahahaha. Ik hoor u denken: maar het is toch niet zo gek wat Volmer daar zegt? En toch logisch dat hij niet wil dat zijn organisatie wordt opgeheven? Ja, nee, dat klopt. Maar diezelfde Volmer was nog niet zo heel lang geleden directeur bij de Telegraaf, waar hij namens kranten en commerciële omroepen de lobby aanvoerde tégen de publieke omroep. Hij liet zijn CEO toen in de ni

Het Duitse Bertelsmann-concern zoekt een nieuw baasje voor de Nederlandse tak van G+J Media, het huis van succestitels als Glamour, JAN, Quest en Vogue. En de uitverkoop bij Sanoma, dat de laatste jaren al meer dan twintig titels van de hand deed lijkt me ook nog niet voorbij. Sanoma-dochter NU.nl had nog wel wat synergie met SBS, maar geen enkele met de tijdschriften. Wellicht handjeklapt John de Mol daar nog over met de Finnen. Dat kan gewoon in de parkeergarage van het tv-bedrijf want Sanoma CEO Peter de Mönnink hoeft niet eens op de bladenwinkel te passen; hij mag tot het eind van het jaar nog bij SBS blijven. Een tijdschriftenuitgeverij runnen is blijkbaar geen carrière. Of ze überhaupt nog toekomst zien in print blijft vaag. De Mönnink excelleert in het uitstoten van onnavolgbare managementbullshitklanken en voorziet een toekomst met 'strongholds' voor Sanoma. De hoofdredacteur van het onthullingsjournalistieke tijdschrift Story, Guido den Aantrekker is duidelijker: 'Print is voor zwartkijkers een g